Działalność Zakładu wspierali od początku istnienia liczni darczyńcy, którzy w poczuciu patriotycznego obowiązku nieprzerwanie zasilali jego zbiory. W dwudziestoleciu międzywojennym Zakład powiększył się o wydawnictwo (znane przede wszystkim z serii „Biblioteka Narodowa” ). Po 1989 r. Zakład powrócił do swej przedwojennej struktury. Dzisiaj, tak jak przed laty we Lwowie, składa się z Biblioteki, Muzeum Książąt Lubomirskich
i Wydawnictwa, a od 2016 r. także z Muzeum „Pana Tadeusza”, prezentującego publiczności m.in. rękopis tej narodowej epopei. Nie ma drugiej polskiej instytucji, która przetrwała tyle dziejowych burz i kataklizmów co Ossolineum. Przez 200 lat służyło Polakom i gromadziło dla kolejnych pokoleń bezcenne pamiątki polskiej kultury.
Na awersie znajduje się wizerunek kopuły Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu od strony północno-zachodniej, z zarysem dachu budynku w tle.
Na rewersie widoczne jest popiersie Józefa Maksymiliana Ossolińskiego z twarzą skierowaną w prawo według litografii Karla Mahnkego sprzed 1836 r., na tle barokowych zdobień wnętrza kopuły.